Non te sentes a esperar que suceda….
A Recuperación implica abstinencia, tempo e traballo.
Pero tamén durísimos momentos de desesperanza, ansiedade, culpa e soidade. As ganas de consumir entrelázanse endiabladamente con problemas de parella, económicos, laborais, legais…etc. Son os días nos que nos expoñemos abandonar, arroxar a toalla e desaparecer (para consumir).
Pero tamén son os días de crecemento, de levar á práctica o aprendido e, sobretodo, de aferrarnos ao noso plan. Porque agora (e esta é a gran diferenza) temos un plan.
Horarios estritos, levantarnos cedo, coidar hixiene, limpeza e orde do fogar, alimentación, soño, exercicio, meditación, lectura, tempo con compañeiros… todo iso con honestidade e humildade, supón o eixo do traballo ao que habemos de agarrarnos (máis que nunca) nestes días terribles. Son as dores do crecemento que, como todo o demais, tamén pasarán.
Como din os avisos de tráfico: “Con néboa non pare”.
Nestes días non somos capaces de ver a luz ao final do túnel pero (e esta é outra diferenza importante) agora sabemos que esa luz existe. Cando as nubes negras desaparezan e mantivésemos o rumbo saberemos que non somos os mesmos. Volver sempre ao noso plan inicial, ao A, B, C pero cada vez cun corazón máis aberto. Agora sabemos que non hai de que escapar. É a vida e a súa dor inherente. Todo normal, manteñamos a calma. Son días de aprendizaxe, días que nos transforman dándonos esperanza e convencéndonos de que a recuperación existe, somos a proba vivente.
A recuperación somos nós
Sabémolo agora e saberémolo sempre, pase o que pase, e non hai marcha atrás.
Fonte: Alejandro Rodríguez